ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΌ ΤΗΣ ΜΟΥΜΙΑΣ ΠΟΥ ΟΥΡΛΙΆΖΕΙ
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΌ ΤΗΣ ΜΟΥΜΙΑΣ ΠΟΥ ΟΥΡΛΙΆΖΕΙ
Η μούμια που ουρλιάζει είναι το νεκρό σώμα του Πενταβέρ ενός γιού του αρχαίου αιγυπτιακού Φαραώ Ραμσή ΙΙI , ο οποίος απέτυχε στην προσπάθεια του να ανατρέψει τον πατέρα του από το θρόνο με αποτέλεσμα να καταδικαστεί να ταφεί ζωντανός υποφέροντας από φριχτό πόνο εξ αιτίας των ουσιών που του είχαν δώσει να πιει συν κάποια καρφιά ή άλλα αντικείμενα που του είχαν καρφωθεί σε ευαίσθητα σημεία του σώματος...
Τελικά ακόμη και στις καλύτερες οικογένειες γίνονται τα χείριστα ...
Η καταδίκη όμως δεν σταμάτησε εκεί καθώς ο συγκεκριμένος άνθρωπος έσβησε εγκαταλελειμμένος χωρίς όμως να έχει γίνει κανονική κηδεία , χωρίς σαρκοφάγο , χωρίς τίποτα άλλο πέρα από το τομάρι ενός αρνιού κάτι που δείχνει ότι ήταν ακάθαρτος και προοριζόταν για την κόλαση !
Σε αυτό το τομάρι του αρνιού και το συμβολισμό του θέλω να επικεντρωθούμε καθώς σύμφωνα με την αρχαία αιγυπτιακή θρησκεία είναι σύμβολο βδελύγματος εν αντιθέσει με την μετέπειτα χριστιανική θρησκεία που ανέδειξε τον αμνό ως σύμβολο της υψηλής αγνότητας.
Σκεπτόμενος λοιπόν αυτό το γεγονός τού θανάτου θυμήθηκα συνειρμικά δύο διαφορετικές σκοτεινές δυνάμεις που πέρασαν από το ίδιο ακριβώς γεγονός του θανάτου πρίν γίνουν οι σημερινοί ισχυροί δαίμονες και από εκεί έβγαλα κάποιο σημαντικό συμπέρασμα.
Μιλώντας για το θυσιασμένο αρνί χωρίς όμως να αναφέρομαι στην μορφή του Ιησού Χριστού ως αμνού , η πρώτη φορά που είχα συναντήσει μια αναφορά για τον αμνό που θάβουν ζωντανό ήταν πριν από πολλά χρόνια και νομίζω ότι πρέπει να ήταν σε κάποιο σημείο ενός βιβλίου του Γιώργου Μπαλάνου , μια παραπομπή που αναφερόταν στην μορφή του Ασμοδαίου .
Μπαλάνος ή κάποιος άλλος δεν έχει καμία σημασία καθώς η ουσία είναι πως ο συγκεκριμένος συγγραφέας αναφερόταν στην ταφή και ανάσταση του αμνού που στην περίπτωση αυτή ήταν ο πρωτότοκος γιος της Βασίλισσας Λάμιας ή Λαμάσθου ο Ασμοδαίος.
Θυμάμαι ακριβώς ότι είχα σκεφτεί τότε αυτό που έχω δει να συμβαίνει σήμερα στο Voodoo όταν ένα πνεύμα επιλέξει ένα σημαντικό πρόσωπο όπως πχ θυμάμαι την περίπτωση της κόρης του αρχηγού μίας φυλής στην Αφρική , η κοπέλα που λιποθύμησε στο δρόμο όταν το πνεύμα της πήρε την ψυχή όπως συμβαίνει και με τα θύματα των λυκαόνων εδώ στην Ελλάδα , ο πατέρας της και η οικογένεια της την σαβάνωσαν και την έκλαψαν κανονικά και μετά έβαλαν το σώμα σε ένα άδειο σκοτεινό δωμάτιο μαζί με μια κότα ζωντανή .
Το σώμα παρέμεινε εκεί τρία μερόνυχτα και σύμφωνα με τους ανθρώπους αν την τελευταία μέρα που θα άνοιγε η πόρτα έβρισκαν το κοτόπουλο νεκρό τότε και το κορίτσι θα ήταν κυριολεκτικά νεκρό , αν ήταν ζωντανή η κότα το κορίτσι θα γυρνούσε από τον κόσμο τών πνευμάτων ( όπως και τελικά έγινε ).
Αυτή η διαδικασία της τριήμερης ταφής και της ανάστασης είναι αναπόσπαστο κομμάτι της μύησης των ψυχών από αρχαιοτάτων χρόνων άσχετα αν έχει περάσει και στην χριστιανική θρησκεία.
Τότε λοιπόν είχα σκεφτεί την πιθανή εξήγηση να έχει ταφή ο Ασμοδαίος με ένα ζωντανό αρνί και όχι κότα πράγμα που δεν ισχύει γιατί υπάρχει λόγος που η κότα είναι το ιερό ζώο της θεάς Περσεφόνης.
Οπότε συμπερασματικά ο Ασμοδαίος τάφηκε με δέρμα αμνού ως ένδειξη ότι ήταν προϊόν φαυλότητας δηλαδή ουσιαστικά μιλάμε για ένα βιασμό ή κάτι τέτοιο , αλλά στην πραγματικότητα όμως αν ισχύει ότι ίσχυε στην εποχή του αιγυπτιακού πρίγκηπα Πενταβέρ εδώ υπάρχει καθαρά τέλεση μαύρης μαγείας που σκοπό έχει την εξορία της ψυχής του νεκρού στην κόλαση !
Γεγονός που πιστοποιεί την σεξουαλική αχριότητα του τώρα εκεί που είναι , όπως είναι ....
Από την άλλη μεριά κάποτε έπεσε στην αντίληψη μου η αναφορά στην ύπαρξη μίας μορφής αρχαίας αιγυπτιακής σατανικής λατρείας που ονομάζεται " Η λατρεία του θυσιασμένου τσακαλιού " στην οποία συναντάμε στοιχεία νεκραναναστάσεων κλπ όπως είναι σήμερα σε ορισμένες περιπτώσεις / κλάδους της Αφροβραζιλιάνικης εκδοχής του Voodoo.
Έχω σοβαρούς λόγους να πιστεύω ότι αυτή η λατρεία που επικεντρώνεται στην πολύ γνωστή μορφή του σημερινού Εωσφόρου Λύκου ( Lucifuge ) μορφή που έχω αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτηση μου καθώς και την σχέση του με την μητέρα της σκοτεινής πλευράς ή Ερπουσα σκιά.
Όλα αυτά λοιπόν με οδηγούν στην ερμηνεία των στοιχείων σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να αναζητηθεί η ύπαρξη μιας μορφής θυσιαστικής λατρείας κατά την οποία η μητέρα θυσίαζε το πρωτότοκο παιδί της .
Φυσικά εννοείται ότι αυτό ισχύει σε μεταγενέστερες εποχές και συγκεκριμένα στην λατρεία της αρχαίας αιγυπτιακής θεάς Σεχμετ , στην σημερινή Αφροβραζιλιάνικη Obeah και φυσικά όπως προαναφέρθηκε και πρός τιμήν της αρχαίας θεάς Λαμάσθου ή κατά την αρχαία ελληνική μυθολογία Βασίλισσας Λάμιας η οποία τρώει τα παιδιά που της δίνουν οι ίδιοι οι γονείς.
Αυτό το ρόλο φαίνεται να έχει και η ίδια η Σαμπ Νιγκουράθ η κατσίκα με τα 1000 νεογέννητα μωρά της μυθολογίας Κθούλου πίσω από την οποία προσωπικά βλέπω την αρχαία λατρεία του Τιτάνα Πάλλαντα και της Στυγός .
Κλείνοντας λοιπόν αναρωτιέμαι μήπως τελικά η Λάμια σκοτώνει η ίδια τα παιδιά της ??
