ΤΗΛΕΚΙΝΗΤΙΚΟ MEDIUM Η ΘΥΜΑ ΠΝΕΎΜΑΤΟΣ STALKER Ο ΜΙΧΆΛΗΣ ΑΓΡΙΑΝΙΤΗΣ ΤΟ 1930 ?
ΤΗΛΕΚΙΝΗΤΙΚΟ MEDIUM Η ΘΥΜΑ ΠΝΕΎΜΑΤΟΣ STALKER Ο ΜΙΧΆΛΗΣ ΑΓΡΙΑΝΙΤΗΣ ΤΟ 1930 ?
Το άρθρο αυτό αναρτήθηκε αρχικά από τον κο Κωνσταντίνο Ασημακόπουλο ως ελεύθερο ρεπορτάζ για την εφημερίδα Έθνος όπου εκεί γράφει τα εξής :
Η δύναμη της τηλεκίνησης πάντα ήταν ένα μυστήριο που προκαλούσε δέος, θαυμασμό και την περιέργεια των ανθρώπων.
Ακόμα και υψηλόβαθμα στελέχη της Εκκλησίας έχουν τοποθετηθεί πάνω στο θέμα και οι απόψεις τους ούτε λίγο ούτε πολύ ταυτίζονται με εκείνους που πιστεύουν στις μεταφυσικές ικανότητες ορισμένων ανθρώπων που ασκούν έλεγχο με το νου τους πάνω στην ύλη.
Με άλλα λόγια έχουν τη δυνατότητα να μετακινούν ή να παραμορφώνουν αντικείμενα με το νου τους είτε με τη θέληση τους είτε όχι.
Μάλιστα στην κατηγορία της τηλεκίνησης ορισμένοι κατατάσσουν και τη ραβδοσκοπία η οποία ασκείται από ψυχοδυναμικά άτομα, που έχουν την ικανότητα να ανακαλύπτουν μέταλλα ή υγρά χωρίς τη βοήθεια μηχανικών μέσων.
• Ορφανός απόγονος του πυρπολυτή Πιπίνου •
Μία τέτοια περίπτωση ήταν ο 16χρονος Μιχαήλ Αγριανίτης που ζούσε στην Καλλιθέα και από το καλοκαίρι του 1930 προκάλεσε το ενδιαφέρον μέχρι και της Εκκλησία της Ελλάδος.
Ο μικρός Μιχάλης όταν ήταν 4 ετών έμεινε ορφανός από μητέρα και ζούσε στην Καλλιθέα με τον μαραγκό πατέρα του Δημήτριο Αγριανίτη ο οποίος ήταν δισέγγονος του Υδραίου πυρπολητή του 1821 Ανδρέα Πιπίνου.
Το σπίτι τους βρίσκονταν στη στάση της Αγίας Ελεούσης και όλη η γειτονιά ψυθίριζε τις τηλεκινητικές ικανότητες του μικρού Μιχάλη.
• Τα πρώτα δείγματα •
Τα πρώτα φαινόμενα καταγράφηκαν τον Δεκαπενταύγουστο του 1930 όταν ο πατέρας του παιδιού διαπίστωσε πως πολλά από τα ρούχα της οικογένειας είχαν ψαλιδιστεί.
Αργότερα άρχισαν οι μετακινήσεις επίπλων σε σημείο ανατροπής γεγονός που άρχισε να ανησυχεί τον Δημήτρη Αγριανίτη.
Αρχικά ο πατέρας δεν έλεγε τίποτα και από τις οικονομίες του προσπαθούσε να τακτοποιεί τις ζημιές.
Φοβόταν για το μέλλον του παιδιού του.
Ακολούθησαν καταστροφές στον κήπο του σπιτιού σε λουλούδια και άλλα αντικείμενα, ενώ τα πράγματα άρχισαν να ξεφεύγουν από τον έλεγχο όταν σε διάφορα σημεία του σπιτιού ξεσπούσαν κατά ανεξήγητο τρόπο πυρκαγιές.Φωτιές και πέτρες
Αρχικά ξέσπασε φωτιά σε ένα καλάθι αχρήστων στο υπόγειο του σπιτιού και στη συνέχεια στο κρεβάτι της θείας του παιδιού Άννας Παρίση η οποία σώθηκε την τελευταία στιγμή.
Ασπρόρουχα του πατέρα του παιδιού βρίσκονταν συνεχώς καμμένα εδώ και εκεί κάθε πρωί, ενώ το χοντρό λινό τραπεζομάντηλο βρέθηκε καμένο με 17 συμμετρικές τρύπες.
Όπως μας πληροφορεί ο Τύπος της εποχής λίγες ημέρες νωρίτερα ξέσπασε πάλι πυρκαγιά στο καλάθι του υπογείου όπου βρέθηκαν καμένα ρούχα και εφημερίδες χωρίς το παιδί να έχει καμία επαφή με το κλειδωμένο υπόγειο.
Μέχρι εκεί η οικογένεια κρατούσε τα μυστικά του Μιχαήλ, αλλά όταν παρατηρήθηκε πτώση λίθων πάνω στο σπίτι η κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχο.
Οι πέτρες μάλιστα έσπασαν όλα τα τζάμια των παραθύρων και μάλιστα με γεωμετρικό τρόπο.
«Σε κάθε τζάμι παρατηρείται μία κυκλική τρύπα, μεγέθους καρυδιού, η οποία είχε ακτίνες προς τα κάτω», έγραψε η «Ακρόπολις».
• Έσπαζαν πήλινα και γυαλικά.•
Το συνεχές πετροβόλημα του σπιτιού προκάλεσε τρόμο στους ενοίκους αλλά και στους γείτονες, ενώ ένα βράδυ που η Παρίσι κοιμόταν στο ίδιο δωμάτιο με τον μικρό Μιχάλη ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος από μία πέτρα που βρέθηκε στη μέση του προθαλάμου του σπιτιού.
Η οικογένεια ενημέρωσε την αστυνομία η οποία ξεκίνησε την έρευνα χωρίς όμως να μπορέσει να δώσει κάποια εξήγηση.
Οι μέρες περνούσαν και πριν τα Χριστούγεννα του 1930 γυαλικά και πήλινα δοχεία έσπαζαν κάθε βράδυ στο σπίτι, γλάστρες αναποδογύρισαν και πιάτα έπεφταν από τα ράφια παρότι ο μικρός Μιχάλης ήταν από την αυστηρή εποπτεία του πατέρα του και της θείας του.
• Η παρέμβαση του θρυλικού Τανάγρα •
Ο Δημήτρης Αγριανίτης και η Άννα Παρίση ζήτησαν τη βοήθεια ειδικών ψυχολόγων μεταξύ αυτών του Άγγελου Τανάγρα (πρόεδρος της Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών που είχε ασχοληθεί με τις τηλεκινητικές ικανότητες εφήβων και μάλιστα είχε διεξάγει και πειράματα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Η περίπτωση του 15χρονου Μιχαήλ Αγριανίτη έγινε αντικείμενο ειδικής μελέτης από την επιστημονική κοινότητα ενώ το πιο εντυπωσιακό είναι πως κλήθηκαν να επιβεβαιώσουν τα γεγονότα αξιόπιστοι μάρτυρες όπως ο αρχιμανδρίτης Ανδρέας Μαντούδης, οι Επίσκοποι Βρεσθένης και Κυθήρων, ο κορυφαίος φυσικομαθηματικός Μητρόπουλος, ο καθηγητής Καλλιάφας, οι δεσποινίδες Γερδένοι που ήταν γειτόνισσες και πολλοί ακόμα.
Η αποκάλυψη του «Ψυχικαί Έρευναι»
Η περίπτωση του Μιχάλη Αγριανίτη έγινε βασικό θέμα έρευνας του περιοδικού «Ψυχικαί Έρευναι» που κυκλοφόρησε έξι μήνες μετά το πρώτο φαινόμενο.
«Η θεία του μικρού Μιχαλάκη είδε μία μέρα έκπληκτη ένα μετάλλινο μαχαίρι της κουζίνας να διαγράφει κύκλους εις τον αέρα μπροστά της», έγραφε στο πρωτοσέλιδο της η «Ακρόπολις» την Κυριακή 1 Μαρτίου 1931.
Η εφημερίδα κάνεις αναφορές για μπουκάλια που πετάνε και σπάνε στο πάτωμα, για μία κατσαρόλα με γάλα που έπεσε από την ταράτσα του σπιτιού και μία μεταλλική σχάρα της σκάλας που έπεσε μακριά στο κενό.
Περιγραφές γίνονται και για τη συμπεριφορά των δεσποζόμενων ζώων που βρίσκονται στο σπίτι με τη γάτα και το σκύλο να κρύβονται τρομαγμένα.
• Μάρτυρες αρχιμανδρίτες και Επίτροποι•
Η Εκκλησία αρχικά αναφέρθηκε σε «σατανικά» φαινόμενα και έγιναν πολλοί αγιασμοί, ενώ όπως περιγράφει η «Ακρόπολις» σε άλλο ρεπορτάζ στις 3 Μαρτίου 1931 γίνονταν και πολλά ευτράπελα.
Σε ένα από αυτά ο μπαμπάς και η θεία του παιδιού κάλεσαν τον παπά της ενορίας τους για αγιασμό.
Ο παπάς έβαλε μία εικόνα του Ταξιαρχών σε μία καρέκλα και μπροστά ένα κερί.
«Τότε μία κάλτσα από τη γωνιά της κουζίνας σηκώθηκε και σκέπασε το κερί που έσβησε.
Τότε ο παπάς εδυσφόρησε και εφώναξε:
Μα Άγιε μου Ταξιάρχα πως επιτρέπεις να γίνονται τέτοια διαβολικά πράγματα;
Αμέσως μετά μία κανάτα με νερό σηκώθηκε από το τραπέζι και χτύπησε τον παπά στο στήθος και μετά έσπασε με κρότο στο πάτωμα».
Ακολούθησαν και άλλοι αγιασμοί από τους Επιτρόπους με τα ανάλογα ανεξήγητα φαινόμενα.
• Η δύναμη της ψυχής ? •
Σύμφωνα με την άποψη του προέδρου της Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών Άγγελου Τανάγρα ο 16χρονος Μιχάλης ήταν μία σπάνια περίπτωση εφήβου τον οποίο χαρακτήρισε «τηλεκινητικό μέντιουμ» με τηλεκινητικές ιδιότητες ισχυρής εντάσεως.
Όπως διατύπωσε και στην έρευνα του η οποία μάλιστα τον συνόδευσε στον επιστημονικό του βίο ήταν ένα παιδί που ήταν κληρονομικώς βεβαρυμένο καθώς όπως έγινε γνωστό η μητέρα του αυτοκτόνησε με ψυχιατρικό νόσημα και ο ίδιος ήταν ιδιαίτερα προικισμένος προκαλώντας ακούσια με τη σκέψη του όλες τις κινήσεις των αντικειμένων.
Μάλιστα είχε αναφέρει πως η περίπτωση του 16χρονου «είναι η αδιάψευστη απόδειξη της υπάρξεως της ψυχής στο ανθρώπινο σώμα, δηλαδή, ενός αόρατου παράγοντα που δεν προσπίπτει εις τα αισθήσεις αλλά δρα υπό την επίδρασιν υποσυνείδητων τάσεων με καταφανή ευσυνείδητον βούλησιν κατέχουσαν μάλιστα υπεράνθρωπες και υπερυλικές ιδιότητες όπως σε όλα τα τηλεκινητικά φαινόμενα».
Σαφώς σήμερα τα πράγματα έχουν προχωρήσει και υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία για πολλές περιπτώσεις τέτοιες ανθρώπων που όντως υφίσταται ως γεγονός ότι μερικές φορές είναι συγκινητικοί αλλά δυστυχώς όμως αυτό που περιγράφει το συγκεκριμένο αυτό κείμενο δεν έχει καμία σχέση με συτους.
Σήμερα γνωρίζουμε τα φαινόμενα poltergeist στα οποία βλέπουμε ακριβώς τα ίδια πράγματα που περιγράφει το άρθρο που ανέκτησε ο κος Ασημακόπουλος, αν και πότε στην ιστορία των φαινομένων δεν έχει καταγραφεί να σβήσουν το κερί που χρειάζεται για την διαδικασία του εξορκισμού γεγονός που σημαίνει ότι εδώ υπάρχει πνευματική οντότητα, μια πνευματική παρουσία η οποία συνδέεται άμεσα με το νεαρό γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί να είναι μια χαμένη μητέρα ή δίδυμος αδελφός ή άλλο στενό οικογενειακό πρόσωπο.
Σε πολλές περιπτώσεις τέτοιες που εμφανίζονται τα ίδια ακριβώς φαινόμενα υπάρχει ένας δαίμονας ή πνευματική οντότητα stalker χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως σχέση με νοητικές λειτουργίες ή ψυχικές δυνάμεις του ανθρώπου γύρω από τον οποίο λαμβάνουν τα γεγονότα αυτά.
