ΠΕΡΣΈΑΣ § ΠΕΡΣΕΦΌΝΗ
ΠΕΡΣΈΑΣ § ΠΕΡΣΕΦΌΝΗ
Μελετώντας την μυθολογία και συγκεκριμένα για τον αποκεφαλισμό της Μέδουσας από τον Περσέα ομολογουμένως υπάρχουν πολλά σκοτεινά σημεία στην όλη υπόθεση:
Ηταν διάσημη εκείνη την εποχή σε βαθμό που ακόμα και ένας απλός αμόρφωτος ψαράς την γνωρίζει ?
Πως είναι γνωστό ότι όποιον βλέπει γίνεται πέτρα όταν κάνεις ποτέ δεν γύρισε ζωντανός ωστε να το επιβεβαιώσει?
Αυτές είναι μερικές λεπτομέρειες που δείχνουν ότι δεν έχουμε ολόκληρο το κομμάτι της ιστορίας αλλά δυστυχώς τμήματα της.
Ένα είναι σίγουρο, ήταν διάσημη και επίφοβη την εποχή εκείνη, ξέρουμε ότι ζούσε σε ένα νησί στο κέντρο της θάλασσας σε ένα βουνό ή βραχώδεις σχηματισμούς σε ένα σπήλαιο που βρίσκεται σε ένα νησί γεμάτο πυκνή βλάστηση και γλυκό νερό.
Από την μακρινή Άπω Ανατολή μας έρχονται οι πληροφορίες που αφορούν το λεγόμενο " νησί κουκουνάρι" ένα νησί στην άκρη του ωκεανού ( χαϊβαη εξού και το όνομα των νησιών Χαβάη) πρόκειται για ένα νησί γεμάτο κάθε είδους βλάστησης και τρεχούμενα νερά από πηγές γεμάτο πηγάδια γλυκού νερού, στο χώρο του οποίου υπήρχε ένας ορεινός όγκος, ένας πέτρινος σχηματισμός δηλαδή βράχος ο οποίος έμοιαζε με κουκουνάρι καθώς εξείχε .
Εκεί ζούσαν μια πολύ όμορφη γυναίκα η οποία ήταν μεγάλη μάγισσα μαζί με τις 100 μαθητευόμενες της.
Οι πληροφορίες σταματούν εκεί..
Όταν λοιπόν ερεύνησα το θέμα οδηγηθηκα στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για το νησί της μυθικής Καλυψώ της Οδύσσειας του Ομήρου.
Ψάχνοντας το θέμα του χώρου οδηγήθηκα μέσα από την περιγραφή ενός βιβλίου που δεν θυμάμαι τον τίτλο σε ένα σπήλαιο στο χώρο του οποίου υπήρχαν αγάλματα από άγρια ζώα, πάνθηρες κλπ
Υποτίθεται ότι στην είσοδο του χώρου υπήρχε ένα άγαλμα το οποίο αν και πολύ διαβρωμένο έδειχνε μια αντρική μορφή με μούσια και κράνος που θυμίζει αρχαία ελληνική περικεφαλαία.
Ξανά έψαξα εχτές το συγκεκριμένο θέμα του σπηλαίου αλλά δυστυχώς δεν βρέθηκε τίποτα απολύτως σχετικό με αυτά που γράφονται στό βιβλία εκείνο για την ύπαρξη των αγαλμάτων εκείνων.
Από την άλλη πλευρά όμως υπάρχει η επιστήμη η οποία επιβεβαιώνει την αλήθεια ότι ο συγκεκριμένος αυτός χώρος του σημερινού Γιουκατάν ήταν κάποτε νησί και μάλιστα γεμάτο με πλούσια βλάστηση και γλυκό νερό.
Το νησί αυτό βυθίζεται και αναδύεται πάρα πολλές φορές στο πέρασμα του χρόνου μέχρι την προσάρτηση του στην θέση που βρίσκεται.
Είναι το σπήλαιο Λόλτουν.
Αυτό που με προβληματίζει είναι το γεγονός ότι όπως αναφέρει η επίσημη επιστημονική κοινότητα το συγκεκριμένο σπήλαιο κατοικείται από την Πλειστόκαινο εποχή δηλαδή τη χρονική περίοδο 2.588.000 με 11.700 χρόνια , γιατί λοιπόν δεν έχει εμφανιστεί τίποτα άλλο εκτός από αρχαιολογικά ευρήματα της εποχής των Μάγιας ?
Υπάρχει πλήθος από βραχογραφίες, ένας παράξενος φαλλός που τώρα βρίσκεται εντός του σπηλαίου αλλά στην πραγματικότητα ήταν έξω στην ευρύτερη περιοχή, γιατί για αυτά δεν υπάρχει τίποτα ιδιαίτερο..( ???)
Ίσως να κατέστρεψε η θάλασσα ο,τι υπήρχε στο χώρο αυτό από την εποχή της Καλυψούς και ακόμα παλαιότερα.
Άραγε ήταν εδώ η μυθική Ωγυγία ?
Η αρχαία γη όπως μπορεί να ερμηνευτεί σωστά?
Και η μορφή της Μέδουσας πως είναι δυνατόν να σχετίζεται με την Καλυψώ ?
Από την πλευρά της Μαγείας όπως αυτή περιγράφεται στην Οδύσσεια του Ομήρου και συνεχίζει να υφίσταται μέχρι στιγμής τουλάχιστον στο Μεξικό και αυτό είναι επιβεβαιωμένο ακόμη και μέσα από τα βιβλία του συγγραφέα Κάρλος Καστανέντα, είναι σίγουρο ότι η Καλυψώ συνεχίζει μια συγκεκριμένη γραμμή, μια πολύ σκοτεινή πρακτική μαγείας για την αύξηση της ψυχικής ενέργειας και βιοενέργειας αποπλανώντας και σκοτώνοντας άντρες όπως φαίνεται ότι έκανε σίγουρα και η ίδια η Μέδουσα.
Η κλοπή της ζωτικής ενέργειας του οργανισμού ενός άλλου ανθρώπου είναι αναπόσπαστο κομμάτι της σκοτεινής Μαγείας και τμήμα των τεχνικών ωστε να επιτευχθεί η αθανασία υποτίθεται σέ αρχαίες εποχές.
Στον πίνακα ζωγραφικής με τίτλο Witches' Flight του Γκόγια βλέπουμε αυτήν ακριβώς πρακτική.
Τρεις μάγισσες τρώνε ζωντανό ένα άντρα καθώς ίπτανται.
.jpg)
Μέδουσα, Καλυψώ και έχει συνέχεια το πράγμα καθώς φαίνεται να έχει εμπλοκή και η μορφή της Περσεφόνης.
Τι δουλειά μπορεί να έχει η θεά της άνοιξης και του Κάτω κόσμου με όλα αυτά?
Η αρχαία ελληνική μυθολογία είναι πολύ παράξενο πράγμα που μπορεί να σε εκπλήξει με όλα αυτά που περιέχει αν κοιτάξεις προσεκτικά τα ονόματα των εμπλεκομένων προσώπων.
Περσεφόνη ουσιαστικά είναι η
" φονευμένη από τον Περσέα " σύμφωνα με το όνομα της, αλλά ο Περσέας δολοφόνησε την Μέδουσα και όχι την Περσεφόνη εκτός εάν πρόκειται για το ίδιο ακριβώς πρόσωπο.
Σε μια μυκηναϊκή ελληνική επιγραφή Γραμμικής Β' σε μια πινακίδα που βρέθηκε στην Πύλο χρονολογείται από το 1400–1200 π.Χ., ο John Chadwick ανακατασκεύασε [ a ] το όνομα μιας θεάς, *Preswa , που θα μπορούσε να ταυτιστεί με την Perse , κόρη του Ωκεανού , και βρήκε εικαστική την περαιτέρω ταύτιση της Perse με το πρώτο στοιχείο.
Persephonē ( Ελληνικά : Περσεφόνη ) είναι το όνομά της στα ιωνικά ελληνικά της επικής λογοτεχνίας.
Η ομηρική μορφή του ονόματός της είναι Περσεφονία ( Περσεφονεία, Περσεφονία ).
Σε άλλες διαλέκτους, ήταν γνωστή με παραλλαγμένα ονόματα: Persephassa ( Περσεφάσσα ), Persephatta ( Περσεφάττα ) ή απλά Korē ( Κόρη , "κορίτσι, κορίτσι").
Στα αττικά αγγεία του 5ου αιώνα συναντά κανείς συχνά τη μορφή ( Φερρφφάττα ).
Ο Πλάτωνας την αποκαλεί Φερεπάφα ( Φερέπαφα ) στον Κρατύλο του , «γιατί είναι σοφή και αγγίζει αυτό που βρίσκεται σε κίνηση», και Φερσεφόνα ( Φερσεφόνα ) στο Μίνο .
Υπάρχουν και οι μορφές Periphona ( Πηριφόνα ) και Phersephassa ( Φερσέφασσα ).
Η ύπαρξη τόσων διαφορετικών μορφών δείχνει πόσο δύσκολο ήταν για τους Έλληνες να προφέρουν τη λέξη στη γλώσσα τους και υποδηλώνει ότι το όνομα μπορεί μην έχει προελληνική προέλευση .
Η ετυμολογία της λέξης «Περσεφόνη» είναι ασαφής.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη υπόθεση που προτάθηκε από τον Rudolf Wachter , το πρώτο στοιχείο στο όνομα ( Perso - ( Περσο- ) που όπως βλέπουμε υπάρχει και στο όνομα του Περσέα μπορεί κάλλιστα να αντικατοπτρίζει έναν πολύ σπάνιο όρο, που υπάρχει στη Rig Veda (σανσκριτικά parṣa- ) και την Avesta , που σημαίνει « στάχυα καλαμποκιού» / «στάχυ [από σιτηρά]» . Περσεφάττα ),
Μια δημοφιλής λαϊκή ετυμολογία είναι από το φέρειν φόνον , pherein phonon , «φέρω (ή προκαλώ) θάνατο».
Συνηγορεί σε αυτή την άποψη το πρωτοϊνδοευρωπαϊκό *-gʷn-t- ih , από τη ρίζα *gʷʰen- "να χτυπήσω/ χτυπήσει / να σκοτώσω ) .
Το όνομα της Αλβανικής θεάς της αυγής, θεάς της αγάπης και προστάτιδας των γυναικών, Premtë ή P(ë)rende , πιστεύεται ότι αντιστοιχεί τακτικά στο αρχαίο ελληνικό αντίστοιχο Περσεφάττα ( Persephatta ), μια παραλλαγή της Περσεφόνης ( Περσεφόνη ).
Τα θεώνυμα έχουν εντοπιστεί στην ινδοευρωπαϊκή *pers-é-bʰ(h₂)n̥t-ih («αυτή που φέρνει το φως μέσα»).
Ο Περσέας λοιπόν όπως καταλαβαίνετε είναι αυτός που χτυπάει / σκοτώνει λέξη που μπορεί να ερμηνευτεί ως
" δολοφόνος" ακόμη και " εκτελεστής" .
Ως δολοφόνος λοιπόν ή ως εντεταλμένος εκτελεστής σκοτώνει την Μέδουσα και παίρνει το κεφάλι της ως απόδειξη.
Η Περσεφόνη ουσιαστικά είναι αυτή που σκοτώνει ( φέρειν φόνον) ή αυτή που δολοφονήθηκε ( από τον Περσέα ή τον Άδη? )
Ως " Αυτή που φέρνει το φως μέσα" σαφώς μπορεί να ερμηνευτεί ως Εωσφόρος Αφροδίτη και φυσικά εννοείται ότι μιλάμε για το ουράνιο σώμα του πλανήτη Αφροδίτη με τον οποίο ταύτισε τον εαυτό της η θεά Στιξ η κουκουβάγια 🦉 ...
Λιοντάρι του ουρανού, Ιστάρ, Λίλιθ οποίο όνομα και αν έχει ο πλανήτης Αφροδίτη ένα είναι σίγουρο, ότι συνδέεται με ανθρωποθυσίες και συγκεκριμένα θυσίες αντρών.
Οργιαστική θεότητα χρησιμοποιώντας το sex παγιδεύει τους ανθρώπους θύματα της, δεν υπάρχει αγάπη στην πραγματικότητα, ουτε απώτερος στόχος της είναι η γονιμότητα της γης ή της ίδιας, στόχος της είναι η κλοπή της ψυχής και της ίδιας της ζωής του ανθρώπου.
Από την άλλη πλευρά, κατά την μαγική ερμηνεία δηλαδή του pers-é-bʰ(h₂)n̥t-ih («αυτή που φέρνει το φως μέσα») επειδή μέχρι σήμερα ακούω συχνά πυκνά τον όρο Φώς, εάν ισχύει ότι στην πραγματικότητα είναι η ψυχική ενέργεια και η ζωτική ενέργεια του ανθρώπου, τότε ουσιαστικά μιλάμε για το ίδιο ακριβώς πράγμα που γράφει και ο ίδιος ο Όμηρος στην Οδύσσεια του και ο Κάρλος Καστανέντα και είναι γνωστό σήμερα σε κύκλους εσωτερισμού καθώς πρόκειται για την κλοπή της ζωτικής ενέργειας ή Chi ενός άλλου ανθρώπου ο οποίος φυσικά εννοείται ότι πεθαίνει από καρδιά ακόμη και αν χαίρει άκρας υγείας και είναι νεαρής ηλικίας.
Παλιότερα υπήρχε και ο κανιβαλισμός ως τμήμα της πρακτικής αυτής όπως φαίνεται και από τον πίνακα ζωγραφικής του Γκόγια αλλά ευτυχώς που αυτό έχει στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου εξαλειφθεί.
Από αυτή την συγκεκριμένη παράδοση προέρχεται το γνωστό σήμερα σύμβολο του " Δέντρου της Ζωής" .
Αυτά είναι τα άρρητα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας ...
