Ο ΘΆΝΑΤΟΣ ΤΟΥΣ ΒΡΉΚΕ ΜΈΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΊΑ { DEMON ARIEL}
Ο ΘΆΝΑΤΟΣ ΤΟΥΣ ΒΡΉΚΕ ΜΈΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΊΑ { DEMON ARIEL}
.jpeg)
Σύμφωνα με την παπάντζα ολκής της αγγελολογίας ο Αριήλ θεωρείται άγγελος.
Άριελ (άγγελος)
https://en.wikipedia.org/wiki/Ariel_(angel)
Άλλο ένα δείγμα της καλυμμένης πίσω από το χριστιανικό επίχρισμα σατανολατρειας για το οποίο έχω γράψει δημόσια αναλυτικά επανειλημμένα.
Ο Αριήλ είναι δαίμονας, αυτό είναι σίγουρο, σχετίζεται με τις καταιγίδες και τους κεραυνούς, είναι ο ίδιος αυτός που εμφανίζεται στο βιβλίο " Τρικυμία " του Σαίξπηρ όπου εκεί βρίσκεται υπό τις διαταγές του σκοτεινού Μάγου Πρόσπερος και επίσης θα τον βρείτε σε όλες τις δημοσιεύσεις μου που αφορούν την εξόρυξη χρυσού και πολύτιμων αντικειμένων, δηλαδή θησαυρών μέσα από το έδαφος, καθώς μια από τις δυνάμεις του συγκεκριμένου όντος είναι να προκαλεί σεισμό αρκετά ισχυρό ο οποίος στο σημείο που βρίσκεται θησαυρός κυριολεκτικά ανοίγει το έδαφος και ότι πολύτιμο υπάρχει θαμμένο βγαίνει στην επιφάνεια.
Σε αντίθεση με ότι νομίζουν όλοι αυτοί που λένε ότι δεν τους πιάνουν υποτίθεται τα μάγια γιατί εκκλησιάζονται, στην πραγματικότητα είναι όλοι τους υπό την εξουσία του Αριήλ για λόγους που αναφέρονται στο Magia Naturalis et innaturalis.
Όταν τον γνώρισα προσωικα πρίν από πολλά χρόνια συμπτωματικά βρεθήκαμε μπροστά σε μια πρόκληση από ένα συγκεκριμένο άνθρωπο ο οποίος μελετούσε την μεσαιωνική λευκή Μαγεία και τις μεθόδους θεραπείας και προστασίας.
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει και κάποιο Blog με ακριβώς αυτό το θέμα αλλά δυστυχώς δεν θυμάμαι τώρα λεπτομέρειες.
Τέλος πάντων, ο συγκεκριμένος άνθρωπος όχι από κακοπροαιρεσία εντελώς στο πλαίσιο του πειράματος ( είναι γεγονός πως έτσι λειτουργούμε εμείς όπως θα έχετε καταλάβει μέσα από τις δημοσιεύσεις μου) έχοντας φτιάξει ένα συγκεκριμένο μαγικό φυλαχτό από αγνό καθαγιασμένο κερί μέλισσας, το έβαλε στην Αγία τράπεζα μίας εκκλησίας όπως θέλει η συγκεκριμένη συνταγή Μαγείας, με την πίστη του ότι καμία απολύτως δαιμονική δύναμη δεν μπορεί να το διαπεράσει.
Παρένθεση εδώ να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο αυτό φυλαχτό προορίζονταν για προστασία σπιτιού του.
Μου λέει λοιπόν ο Αριήλ..." Εγώ μπορώ να το καταστρέψω εύκολα με ένα μόνο κεραυνό και το φυλαχτό και την εκκλησία ολόκληρη"
" Αν μπορείς, κάνε το, αλλά κατέστρεψε ολοσχερώς το κτίριο χωρίς να βλάψεις ψυχή, ούτε σώμα κανενός ανθρώπου ή ζώου "
Λίγες μέρες μετά πέφτει κυριολεκτικά κεραυνός εν αιθρία και η εκκλησία ολόκληρη λαμπάδιασε.
Η Αγία τράπεζα στην οποία χτύπησε ο κεραυνός καταστράφηκε ολοσχερώς και το καμπαναριό έπεσε.
Τελικά το φυλαχτό δεν έκανε όσα έπρεπε υποτίθεται ότι θα έκανε.
Εντάξει ομολογουμένως τώρα πια ξέρω ποιες είναι οι δυνάμεις του συγκεκριμένου όντος και με σιγουριά μπορώ να πω ότι μπορεί εύκολα να μπει στην εκκλησία, σε οποιαδήποτε εκκλησία ακόμη και στην ώρα της λειτουργίας.
Άλλωστε το έχει ξανακάνει στο παρελθόν.
Υπάρχουν ιστορίες ότι το 1577 επιτέθηκε στην εκκλησία στην εμπορική πόλη Μπάνγκεϊ, σκοτώνοντας δύο ανθρώπους και εμφανίστηκε την ίδια μέρα στην εκκλησία στο κοντινό χωριό Μπλάιθμπουργκ, σκοτώνοντας άλλους τρεις και αφήνοντας σημάδια από νύχια που παραμένουν μέχρι σήμερα.
Μία από τις πιο αξιοσημείωτες αναφορές για τον Ariel είναι η εμφάνισή του στις εκκλησίες Bungay και Blythburgh στο Suffolk.
Στις 4 Αυγούστου 1577, στο Blythburgh, ο Black Shuck ( Αριήλ) λέγεται ότι εισέβαλε τρέχοντας από τις πόρτες της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας συνοδευόμενος από ηχηρή βροντή.
Έτρεξε στον κυρίως ναό, περνώντας από ένα πολυάριθμο εκκλησίασμα, σκοτώνοντας έναν άνδρα και ένα αγόρι και προκαλώντας την κατάρρευση του καμπαναριού της εκκλησίας μέσα στο χώρο των εκκλησιαζομένων περνώντας από την οροφή.
Καθώς ο σκύλος έφευγε, άφησε σημάδια καψίματος στη βόρεια πόρτα, τα οποία είναι ορατά στην εκκλησία μέχρι σήμερα.
.jpeg)
Η συνάντηση την ίδια ημέρα στην εκκλησία της Αγίας Μαρίας στο Μπάνγκεϊ περιγράφηκε στο έργο του Άμπραχαμ Φλέμινγκ «Ένα παράξενο και τρομερό θαύμα» το 1577:
Αυτό το μαύρο σκυλί, ή το κουνάβι με τέτοια ομοιότητα (ο Θεός ξέρει ποιος τα κάνει όλα), τρέχοντας σε όλο το σώμα της εκκλησίας με μεγάλη ταχύτητα και απίστευτη βιασύνη, ανάμεσα στον κόσμο, σε ορατό σχήμα μεγάλου μαύρου δαιμονικού σκύλου , πέρασε ανάμεσα από δύο άτομα, καθώς γονάτιζαν στα γόνατά τους και προσεύχονταν όπως φαινόταν, έσφιξε τους λαιμούς και των δύο σε μια στιγμή καθαρά προς τα πίσω, σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και τη στιγμή που γονάτιζαν, βάφονταν παράξενα.
Άνταμς, Άμπραχαμ (1577). Ένα παράξενο και τρομερό θαύμα . Λονδίνο.
