ΦΆΚΕΛΟΣ ΒΟΡΈΑΣ... ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΊΑ ΦΡΊΚΗΣ ΚΑΙ ΤΡΌΜΟΥ

ΦΆΚΕΛΟΣ ΒΟΡΈΑΣ... ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΊΑ ΦΡΊΚΗΣ ΚΑΙ ΤΡΌΜΟΥ 😱

Στην περιοχή της αρχαίας ρωμαϊκής Αγοράς στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας υπάρχει ένα μνημείο το οποίο είναι αφιερωμένο στους δαίμονες ανέμους, ελλασονες θεότητες της αρχαίας εποχής, το μνημείο γνωστό ως Ωρολόγιο του Κυρίστου ή Αέρηδες  έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα όσο και σκοτεινή ιστορία.

Σύμφωνα με τη μυθολογία

Την Ωρείθυια την ερωτεύτηκε τρελά ο Βορέας (ο θεός του βόρειου ανέμου) και έτσι την απήγαγε από την αρχαία Αθήνα  τη μετέφερε στον «Βράχο του Σαρπηδόνα», κοντά στον ποταμό Εργίνο, στη Θράκη.

 Εκεί την τύλιξε μέσα σε ένα σύννεφο και ενώθηκε βίαια μαζί της....

ΦΑΙΔΡΟΣ:  Είπε μοι,  ώ Σώκρατες,  ούκ ένθένδε μέντοι ποθέν άπό

του  Ίλισού λέγεται ο Βορέας τήν Ώρείθυιαν άρπάσαι;

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Λέγεται γάρ.

ΦΑΙΔΡΟΣ:  Για πες μου, Σωκράτη, από  τον Ιλισό, εδώ

κάπου δεν λένε πως άρπαξε ο Βορέας την Ωρείθυια ;

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: ΄Ετσι λένε.

Αγαπητό θέμα στην αττική αγγειογραφία του 5ου αι. π.Χ.

υπήρξε ο μύθος της αρπαγής της όμορφης Ωρείθυιας,

κόρης του Ερεχθέως, και εγγονής του Κέκροπα από τον ερωτευμένο Θράκα θεό Βορέα.

Στον Πλατωνικό Φαίδρο αναφέρεται ότι η αρπαγή συνέβη στις όχθες του ποταμού Ιλισού.

Το μυθικό ζευγάρι παριστάνει η αττική ερυθρόμορφη υδρία, ΕΑΜ, Α 13119.

Γύρω στο 470 π.Χ. Του Ζωγράφου του Πανός.

Η συγκεκριμένη ιστορία παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς περιέχει πολλά στοιχεία που αφορούν εξωγήινης προέλευσης ζωή, αρπαγή ανθρώπων καθώς επίσης ότι στην πραγματικότητα παρά το γεγονός ότι σήμερα υποστηρίζεται γενικά το αντίθετο στην πραγματικότητα ήταν όντως πνευματικά όντα που λατρεύονταν ως θεοί ή δαιμόνια χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι μιλάμε για άυλα όντα.

Σήμερα που όλοι γνωρίζουμε την ύπαρξη των Ανουνάκι και το ρόλο τους στην εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας είναι περίεργο που κανείς μέχρι στιγμής δεν έχει καθόλου προσέξει ότι ο μυθικός βασιλιάς Αιήτης δηλαδή ο Αετός ο πατέρας της Μήδειας ήταν ένας Ανουνάκι και φυσικά εννοείται ότι το ίδιο ακριβώς πράγμα συμβαίνει και με την κόρη του Μήδεια η οποία είναι συγγενής της άλλης γυναίκας πουλί όπως φανερώνει και το όνομα της Κίρκη της Ομηρικής Οδυσσέας.

Πώς μπορεί να σχετίζονται όλα αυτά με τον δαίμονα Παχουζου που γνωρίζουμε μέσα από τίς ταινίες θρίλερ Ο Εξορκιστής ?

Και ο δαίμονας Ασμοδαίος ο γιος του Θεού του ανέμου και της καταιγίδας από την ένωση του με γυναίκα της γης ? 

Όλο αυτό επεξηγείται στην πραγματικότητα μέσα από την μορφή του μυθικού δαίμονα Βορέα.

Ο Βορράς εμφανίζεται ως προσωποποίηση του βόρειου ανέμου υποτίθεται , και ήταν αδελφός του Ζέφυρου (δυτικού), του Εύρου (νοτιοανατολικού) και του Νότου (νότιου). 

Νοτιοδυτικός άνεμος δεν υπάρχει καθόλου στην αρχαία Ελληνική μυθολογία.

Ο Βορέας παρουσιαζόταν ως πολύ δυνατός άντρας και με πολύ βίαιο θυμό.

Είναι γεγονός πως κανείς φιλόλογος και συγγραφέας και ακαδημαϊκός δεν δέχεται την θεωρία της πιθανότητας να λάτρευαν οι αρχαίοι Έλληνες αυτά τα όντα ως θεούς, η επικρατούσα άποψη τα θέλει όλα ψυχανεμίσματα και νοητικά σχήματα μορφών τής αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας και μυθοπλασίας.

Τέρατα της ψυχής τα αποκαλούσε η αείμνηστη ακαδημαϊκός καθηγήτρια μου Ελένη Αλτάνη, μια άποψη με την οποία είμαι κάθετα αντίθετος βάση των στοιχείων που υπάρχουν.

Στην πραγματικότητα η αρχαία ελληνική αντίληψη για τις συγκεκριμένες δυνάμεις είναι ταυτόσημη με την αντίστοιχη αρχαία θρησκεία της Μεσοποταμίας στην οποία συναντάμε τον Pazuzu μια προσωποποίηση του νοτιοδυτικού ανέμου o οποίος κατείχε τη βασιλεία πάνω από όλους τους δαίμονες του ανέμου ή  lilu .

Δεν είναι καθόλου αφηρημένη έννοια, πρόκειται για ένα συγκεκριμένο όν, θεϊκή δύναμη και δαίμονα με την σύγχρονη έννοια της λέξης.

Ως αποτροπαϊκή οντότητα, θεωρείται ταυτόχρονα ως καταστροφικός και επικίνδυνος άνεμος, αλλά παράλληλα και ως απωθητικός εναντίον σε άλλους δαίμονες, προστατεύοντας το σπίτι από την επιρροή τους.

 Ιδιαίτερα προστατεύει τις έγκυες γυναίκες και τις μητέρες, τις οποίες θα μπορούσε να υπερασπιστεί από τις μηχανορραφίες της δαιμονικής Lamashtu , της αντιπάλου του.

 Επικαλείται στο τελετουργικό και οι αναπαραστάσεις του χρησιμοποιούνται ως αμυντικά γούρια.

Ο Χάνπου είναι ο πατέρας του.

Εδώ λοιπόν αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον η συγκεκριμένη ιστορία καθώς ο συγκεκριμένος αυτός δαίμονας άνεμος έχει κυριολεκτικά πάθος με τις νεαρές παρθένες κοπέλες τις οποίες αρπάζει και βιάζει ακριβώς όπως βλέπουμε ότι συμβαίνει με την περίπτωση του Βορέα.

Η πιθανότητα να είναι το ίδιο ακριβώς πρόσωπο και στις δύο περιπτώσεις δεν αποκλείεται όχι όμως συμβολικά, και φιλοσοφικά.

Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι καθόλου μεμονωμένη περίπτωση η αρπαγή της Ωρείθυιας ή των κοριτσιών που έχουν απαχθεί από τον Pazuzu.

Ήταν μια πραγματικότητα της εποχής εκείνης και φυσικά εννοείται ότι είναι πολλοί οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα για τις γυναίκες των ανθρώπων παραμένει ένα και μοναδικό 

Ο θάνατος τους...💀με αποτέλεσμα να γίνουν εκδικητικά φαντάσματα ή kisikil-uddakarra  .

kisikil-uddakarra σημαίνει την κόρη που επέλεξε ο δαίμονας της καταιγίδας.

Ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα κακοποιά πνεύματα των κοριτσιών που αρπάχτηκαν και βιάστηκαν και θανατώθηκαν από αυτά τα όντα που σχετίζονται με αυτό που λέμε σήμερα Αρπυϊες ή Αννουνάκι 

Ο μυθικός βασιλιάς Αιήτης δηλαδή ο Αετός ο πατέρας της Μήδειας ήταν το ίδιο ακριβώς πράγμα που βλέπουμε στην περίπτωση φτερωτών όντων που προηγήθηκαν της ανθρωπότητας Homo sapiens sapiens .

Η όλη ιστορία αρχής γενομένης από την μυθική Κολχίδα και τον Βασιλιά Αιήτη είναι γεμάτη από υπερσύγχρονης τεχνολογίας επιτεύγματα και άγνωστες πτυχές της ιστορίας η οποία δεν έχει καμία σχέση με αυτό που μαθαίνουμε σήμερα...

Έτσι λοιπόν φτάνουμε στο γεγονός της ύπαρξης των εκδικητικων φαντασμάτων kisikil-uddakarra μεταξύ των οποίων πιθανότατα βρίσκεται και η ίδια η Ωρείθυια της οποίας το φάντασμα ακόμη στοιχειώνει εκείνο το σημείο στην αρχαία ρωμαϊκή αγορά Αθήνας από το οποίο αρπάχτηκε.

Στον κρατήρα που βλέπουμε στην φωτογραφία διακρίνεται ολοκάθαρα η συγκεκριμένη γυναίκα καθώς τρέχει να ξεφύγει από τον Βορέα.

Μπροστά της βρίσκεται ένας βωμός ο οποίος πιθανότατα ανήκει στο ταφικό μνημείο του παπού της Κέκροπα ο οποίος τοποθετείται σε κοντινή απόσταση, μόλις λίγα μέτρα μακριά από το μνημείο του Κυρίστου 

Άσχετα με το τι λέγεται είμαι σίγουρος ότι το μνημείο Αέρηδες τοποθετείται στο χώρο πλησίον του τάφου του Κέκροπα ακριβώς γιατί εκεί συνέβη το περιστατικό της αρπαγής της Ωρείθυιας..

Στο χώρο εκεί υπάρχουν πληθώρα αναφορές για υπερφυσικά φαινόμενα, στοιχειωμένα σπίτια και κτίρια, υπόγειο νεκροταφείο ανθρώπων ερπετών, νεράιδες και ξωτικά, αλλά και για την ύπαρξη των γυναικών με τα φοβερά δόντια βρυκόλακα, παράξενα φώτα Orbs και εξαφανίσεις ανθρώπων τους οποίους δεν ξαναείδε ποτέ κανείς..