ΕΡΕΒΟΣ Η ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ †
Έρεβος (μυθολογία)
Σύμφωνα με τον Ησίοδο, ο Έρεβος προήλθε από το Χάος και τη Γαία (τηv γήινη ύλη) με τη μεσολάβηση του Έρωτα δηλαδή ουσιαστικά είναι η πρώτη μορφή ύλης που υπήρξε ποτέ .
Μαζί με την αδελφή του, τη Νύχτα, η οποία προήλθε, ομοίως, με τη μεσολάβηση του Έρωτα, δημιούργησε τον Αιθέρα, το Φως του Ουρανού και την Ημέρα, ουσιαστικά δηλαδή είναι η δύναμη της πρώτης δημιουργίας σε απτό υλικό επίπεδο αν και τυπικά ανήκει στη δεύτερη γενιά της Δημιουργίας του Κόσμου πράγμα που σημαίνει ότι η πρώτη δημιουργία ήταν αϋλη πνευματική, ο Έρεβος είναι η αιτία καί η δομική λίθος τής δημιουργίας έτσι όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα με τίς σωματικές αισθήσεις.
Σύμφωνα με άλλες πηγές, ο Έρεβος προήλθε από τον Χρόνο και την Αδράστεια - Ανάγκη.
Σύζυγος-οι
Νυξ και Nox.
Γονείς
Χάος.
Αδέλφια
Γαία, Τάρταρος, Νυξ και θεός Έρως (πιθανόν).
Τέκνα
Αιθέρας, Ημέρα, Στυξ (πιθανόν), Χάροντας, Ύπνος και Θάνατος
Ο Έρεβος παρουσιάζεται ώς ένας τεράστιος μαύρος λύκος , το όνομα του βρίσκεται μέσα στο όνομα Κέρβερος, τό οποίο με την αρχαία μέθοδος του αναγραμματισμού ονομάτων βγάζει τις λέξεις Κέρ (ας) + Έρ( έ) βος δηλώνοντας τον " Ουράνιο Κέρας της αιγός " που συμβολίζει ο αστερισμός της Αιγόκερως της Κατσίκας με ουρά ψαριού που κολυμπάει στα ύδατα της Στύγας .
Ο αστερισμός της ♑ Αιγόκερου σχετίζεται με το Κέρας του Ερέβους το οποίο συναντάμε και με το όνομα " Λάκος του Αββαδών " ή πηγάδι της απώλειας, συμβολικές αναφορές ενός υπαρκτού και πραγματικού σημείου Μεγίστης Βαρύτητας που αναφέρεται καί ως " Μάυρη τρύπα στην αυλή της γής" .
Αυτό το σημείο που σχετίζεται αστρολογικά με τον εγκλεισμό και το θάνατο είναι ουσιαστικά ο κοσμικός χώρος που κατά τον Όμηρο συνορεύει με τον Άδη (χώρος διάβασης των ψυχών), στον οποίο εξοβελίστηκαν από τον Δία μετά την Τιτανομαχία οι Τιτάνες Μενοίτιος και Επιμηθέας.
Μια άλλη εκδοχή (κατά τον Ησίοδο) χαρακτηρίζει με το όνομα Έρεβος το πιο σκοτεινό μέρος του Άδη, στο οποίο ευρίσκονταν οι Θρόνοι του Πλούτωνα και της Περσεφόνης καθώς και η σπηλιά της Σκύλλας.
Τέλος, κατά τους Καθολικούς Χριστιανούς, το Έρεβος είναι ο χώρος όπου εξαγνίζονται οι ψυχές των αμαρτωλών πριν από τη μετάβασή τους στον Άδη.
Επίσης από το Έρεβος, κατά την ελληνική Μυθολογία, ο Δίας (μυθολογία) παρέλαβε τους Εκατόγχειρες, ο Ηρακλής τον Κέρβερο, η Ερινύς άκουσε την Αλθαία κ.ά.
Η επιλογή της μορφής τού Λύκου, και η σχέση του με τον Κέρβερο στην αρχαία ελληνική μυθολογία πιθανόν να είναι έμπνευση ή δάνειο της Σκανδιναυικής Μυθολογίας εκεί που συναντάμε τον λύκο Φένρις.
Ο Φένριρ ή Φένρις είναι μυθικό πλάσμα της μυθολογίας των βορείων λαών.
Έχει τη μορφή ενός γιγάντιου λύκου και δίψα για εκδίκηση ίση με εκείνη ενός θεού που έχει υποστεί πολλά γιατί η αιχμαλωσία του δέν είναι αποτέλεσμα δικαιοσύνης αλλά εξαναγκασμός και αιχμαλωσία.
Σύμφωνα με την προφητεία η απελευθέρωση του που μοιραία κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει θα προκαλέσει την πτώση του παλιού κόσμου, που θα αποτελέσει και το τέλος των περισσότερων θεών.
Αυτός είναι ο λόγος που οι θεοί τον φοβούνται τόσο πολύ και δεν επιθυμούν την απελευθέρωση του.
Δε μπορούν και δεν πρόκειται να τον αφήσουν να κυκλοφορεί ελεύθερος, έτσι τον φέρνουν στην Άσγκαρντ.
Ο Φένριρ μεγαλώνει συνεχώς, ενεργεί εντελώς απρόβλεπτα, επιτίθεται σε φίλους και εχθρούς. Έτσι οι θεοί αποφασίζουν να τον αλυσοδέσουν.
Αλλά οι δύο βαριές αλυσίδες που έχουν κατασκευάσει ειδικά για αυτόν, η Λέντιγκ και η Ντρόμι, κόβονται από τον Φένριρ χωρίς προσπάθεια. Φεύγει από την Άσγκαρντ, σκορπώντας τον πανικό και τη δολιότητα μεταξύ θεών και θνητών ομοίως.
Τελικά καταλήγει δεμένος με μία μαγική αλυσίδα που τον κρατά αιώνια σε ένα αδιάσπαστο μαγνητικό πεδίο δύναμης στον τόπο πέρα από αυτό που ονομάζεται Μάυρη Τρύπα και βρίσκεται στό κέντρο περίπου τού γαλαξία μας.
Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΕΒΟΥΣ.
Το Ερεβος επικαλούνται οι μάγισσες της Θεσσαλίας και οι Βακχίδες για να οδηγηθούν στην έκσταση του κάτω κόσμου.
Μετά από μήνες καθαρμών κατά την διάρκεια των οποίων συλλέγουν από τα βουνά τον πολύτιμο για την μάυρη μαγεία ορυκτό αχάτη και τρέφονται με ψυχοδραστικά και ψυχοτρόπα βότανα σε συνδυασμό με μανδραγόρα αίμα και σάρκες αγρίων ζώων, αρχίζουν τους εκστατικούς οργιαστικούς χορούς τους που διαρκούσαν ολόκληρες νύχτες(κατά την διάρκεια αυτών ερωτοτροπούσαν μεταξύ τους και με ζώα αλλά και με όντα άλλων διαστάσεων όπως είναι οι Σάτυροι κλπ .
Οι ανθρωποφαγία τότε ήταν πολύ διαδεδομένη συνταγή, συνήθως τα θύματα ήταν οι άντρες που συμμετείχαν στα όργια αυτά, που μπορεί να ήταν ακόμα και συγγενείς των γυναικών αυτών όπως οι σύζηγοι τούς και οι γιοί τους.
Οι εκστασιασμένες ( δαιμονισμένες) γυναίκες σε κατάσταση αμόκ μετά την μαγική τελετή
έσκιζαν και κατέτρωγαν τα ζωντανά θύματα τους λαμβάνοντας έτσι υπερφυσικές δυνάμεις, πεποίθηση πού συναντάμε και σε άλλες αναφορές πάνω στην μαύρη μαγεία όπως πχ στην περίπτωση της μάγισσας Εριχθούς της Φαρσαλιότιδας ότι η ανθρώπινη σάρκα δίνει μαγική δύναμη ειδικά αν αυτή προέρχεται απο αγαπημένο προσώπο ( συνηθως παιδί τής μάγισσας) με τον τρόπο αυτό έρχονταν σε επαφή channeling με την μήτρα του Ερέβους(κατά την διάρκεια μιας τέτοιας τελετής η μητέρα έσμιγε με τον γιο της , ή τα αδέρφια μεταξύ τουςκλπ όπως γίνεται μέχρι και σήμερα στους λυκάωνες.
Η συμβολιστική πίσω από αυτό το μυστήριο αφορά τόν Ουρανό που δημιούργησε την πρώτη μητριαρχική θεότητα την Νύξ ή Μήτις ή θεά Κάλι την πρώτη μάυρη γυναίκα που ήταν παντοδύναμη δίκαια και εκδικητική.
Τότε λέγεται ότι ο ήλιος αρνήθηκε να δωσει το φως του για τέσσερις μέρες σύμφωνα με τον Ησίοδο, και μετά από αυτό ένα μεγάλο άστρο σαν σφαίρα φάνηκε στον ουρανό
Το Ερεβος χαιρετούσε κάθε χρόνο με τον τρόπο αυτό την σκοτεινή του απόγονο η οποία ηταν ταγμένη στις εντολές του...
Ο τόπος που συμβαίνουν όλα αυτά βρίσκεται στην απαρχή των αιώνων σε ένα διαφορετικό σύμπαν πού παράλληλα είναι αυτό που ζούμε.
Ο τόπος του Ερέβους είναι εντός του σύμπαντος κόσμου που ζούμε αλλά παράλληλα βρίσκεται εκτός των διαστάσεων στις οποίες κινείται ένας ζωντανός άνθρωπος.
Οι αρχαίοι έλληνες υπήρξαν απόλυτα περιγραφικοί και συγκεκριμένοι όσον αφορά αυτά τα πεδία του κόσμου του θανάτου " Kingdom of Shadows ".
Εκτός από τα Ηλύσια πεδία δηλαδή τούς τόπους υπό το φώς του ήλιου, ξέρουμε και για τα νησιά των Μακάρων με τα οποία σχετίζεται ο ήρωας Λύκος ο γιός του Θεού Ποσειδώνα και τής Πλειάδας Ταϋγέτης που σήμερα είναι γνωστός ως δαίμονας Lucifer, καθώς και ως Νυχτίας ή Lucifuge ο υπασπιστής του Εωσφόρου,.
Στα μυθικά νησιά αυτά βασιλεύουν ο Αχιλλεύς ως σύζηγος της Ελένης και η Ρέα με τον Κρόνο είναι τα διά&ορα
πεδία του Αΐδίου βασιλείου
οι μεταθανάτιοι τόποι όπου βασιλεύει ο Πλούτων και η Περσεφόνη η Φερέπαφα θεά ή κόρη.
Τα πεδία αυτά είναι τα
Αδου Μέλαθρα
στα οποία συμπεριλαμβάνεται και ο Τάρταρος ( Τ + Ροή) και τα Αγνά Αλσεα της Περσεφόνης που περιλαμβάνουν και τον Ασφόδελο λειμώνα.
Αυτοί ειναι τόποι μεταθανάτιου προορισμού και κρίσεως εγκατοικήσεως και προετοιμασίας των ανθρώπινων ψυχών έως την επαναγέννηση τους αλλά μερικές φορές και τόποι αώνιας τιμωρίας οταν η συμπαντικη δικαιοσύνη το απαιτεί
Το συμπέρασμα είναι πως τόσο στον χθόνιο οσο και στον πέραν και έξω του κόσμου των όντων τόπο του Πλουτωνείου βασιλείου συντελείται μεγάλη και εντατική δραστηριότητα κατά το ένα μέρος θεατή κατά το αλλο αθέατηαντίθετα το ερεβος δεν είναι τόπος δράσεως αλλά αδρανείας δεν είναι τόπος παραμονής αλλά τόπος διαβάσεως " καταστροφής και εκμηδενισμού των ψυχών, εκεί είναι που η Λητώ μέσα από το σκότος της σύψης γνωστό ως Κοιλάδα τού Θανάτου από την Αγία Γραφή λιαίνει την ψυχή διαλύοντας μεγάλο μέρος της αφήνοντας μόνο τον πυρήνα της ύπαρξής της αν και αυτό είναι το πέρασμα των σαμάνων και των ονειρευτών πάντως είναι
μεταθανάτιος τόπος.
Ότι συμβαίνει εκεί και αφορά στα όντα συμβαίνει μετά τον θάνατό τους συμβαίνει στην ψυχή τους και τα όντα αυτά είναι αποκλειστικά και μόνον οι άνθρωποιοι διαβάτες του Ερέβους έχουν φύγει από τα πεδία των μορφών της ζωής είναι νεκροί που σαν ψυχές σαν πνεύματα κατευθύνονται στον Αδη και στον άλλο κόσμο της μεταθανάτιας ζωής.
Στο σκοτάδι αυτό που οι δαδυφόροι θεοί Λυκάωνας ( Βελιάλ ή Ερμής Χθόνιος) , Εωσφόρος , Δαδυφόρος Αρτέμιδα ή Ηώς η κνος Λίλιθ , Δαδυφόρος Εκάτη οδηγούν την ψυχή ώς θυσία στον αρχαίο Λύκο ή αρχαίο κτήνος εν αντιθέση με το κοσμικό έργο των ανώτερων ψυχών που συντελείται στην εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση από τους στύγιους ιχθείς ♓ , που έπονται του ραδιενεργού ουσιαστικά Υδροχόου του οποίου το ύδωρ είναι θάνατος.
Στην Παρθένο και πιό συγκεκριμένα στον Σπύκα, την " Ουράνια Ιερουσαλήμ " τον επουράνιο οίκο του Αρτου που δεν τελειώνει ποτέ και οι ψυχές χορταίνουν αρτο ζωής γίνεται το μεγαλύτερο μέρος της θείας εργασίας και στον Rengulus τον Βασιλιά των αστεριών ο οποίος συμβολίζει τον Ιησού Χριστό τον ερχόμενο ως " Λιοντάρι ♌ " γνωστό ως Λεων Αναπεσών οι ανώτερες δυνάμεις βοηθούν ακατάπαυστα την εξέλιξη και παλινόρθωση των ψυχών των υπό το φώς του ήλιου, των Ηλισίων πεδίων.
Medium Evans Adamakis.
Έρεβος (μυθολογία)
Σύμφωνα με τον Ησίοδο, ο Έρεβος προήλθε από το Χάος και τη Γαία (τηv γήινη ύλη) με τη μεσολάβηση του Έρωτα δηλαδή ουσιαστικά είναι η πρώτη μορφή ύλης που υπήρξε ποτέ .
Μαζί με την αδελφή του, τη Νύχτα, η οποία προήλθε, ομοίως, με τη μεσολάβηση του Έρωτα, δημιούργησε τον Αιθέρα, το Φως του Ουρανού και την Ημέρα, ουσιαστικά δηλαδή είναι η δύναμη της πρώτης δημιουργίας σε απτό υλικό επίπεδο αν και τυπικά ανήκει στη δεύτερη γενιά της Δημιουργίας του Κόσμου πράγμα που σημαίνει ότι η πρώτη δημιουργία ήταν αϋλη πνευματική, ο Έρεβος είναι η αιτία καί η δομική λίθος τής δημιουργίας έτσι όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα με τίς σωματικές αισθήσεις.
Σύμφωνα με άλλες πηγές, ο Έρεβος προήλθε από τον Χρόνο και την Αδράστεια - Ανάγκη.
Σύζυγος-οι
Νυξ και Nox.
Γονείς
Χάος.
Αδέλφια
Γαία, Τάρταρος, Νυξ και θεός Έρως (πιθανόν).
Τέκνα
Αιθέρας, Ημέρα, Στυξ (πιθανόν), Χάροντας, Ύπνος και Θάνατος
Ο Έρεβος παρουσιάζεται ώς ένας τεράστιος μαύρος λύκος , το όνομα του βρίσκεται μέσα στο όνομα Κέρβερος, τό οποίο με την αρχαία μέθοδος του αναγραμματισμού ονομάτων βγάζει τις λέξεις Κέρ (ας) + Έρ( έ) βος δηλώνοντας τον " Ουράνιο Κέρας της αιγός " που συμβολίζει ο αστερισμός της Αιγόκερως της Κατσίκας με ουρά ψαριού που κολυμπάει στα ύδατα της Στύγας .
Ο αστερισμός της ♑ Αιγόκερου σχετίζεται με το Κέρας του Ερέβους το οποίο συναντάμε και με το όνομα " Λάκος του Αββαδών " ή πηγάδι της απώλειας, συμβολικές αναφορές ενός υπαρκτού και πραγματικού σημείου Μεγίστης Βαρύτητας που αναφέρεται καί ως " Μάυρη τρύπα στην αυλή της γής" .
Αυτό το σημείο που σχετίζεται αστρολογικά με τον εγκλεισμό και το θάνατο είναι ουσιαστικά ο κοσμικός χώρος που κατά τον Όμηρο συνορεύει με τον Άδη (χώρος διάβασης των ψυχών), στον οποίο εξοβελίστηκαν από τον Δία μετά την Τιτανομαχία οι Τιτάνες Μενοίτιος και Επιμηθέας.
Μια άλλη εκδοχή (κατά τον Ησίοδο) χαρακτηρίζει με το όνομα Έρεβος το πιο σκοτεινό μέρος του Άδη, στο οποίο ευρίσκονταν οι Θρόνοι του Πλούτωνα και της Περσεφόνης καθώς και η σπηλιά της Σκύλλας.
Τέλος, κατά τους Καθολικούς Χριστιανούς, το Έρεβος είναι ο χώρος όπου εξαγνίζονται οι ψυχές των αμαρτωλών πριν από τη μετάβασή τους στον Άδη.
Επίσης από το Έρεβος, κατά την ελληνική Μυθολογία, ο Δίας (μυθολογία) παρέλαβε τους Εκατόγχειρες, ο Ηρακλής τον Κέρβερο, η Ερινύς άκουσε την Αλθαία κ.ά.
Η επιλογή της μορφής τού Λύκου, και η σχέση του με τον Κέρβερο στην αρχαία ελληνική μυθολογία πιθανόν να είναι έμπνευση ή δάνειο της Σκανδιναυικής Μυθολογίας εκεί που συναντάμε τον λύκο Φένρις.
Ο Φένριρ ή Φένρις είναι μυθικό πλάσμα της μυθολογίας των βορείων λαών.
Έχει τη μορφή ενός γιγάντιου λύκου και δίψα για εκδίκηση ίση με εκείνη ενός θεού που έχει υποστεί πολλά γιατί η αιχμαλωσία του δέν είναι αποτέλεσμα δικαιοσύνης αλλά εξαναγκασμός και αιχμαλωσία.
Σύμφωνα με την προφητεία η απελευθέρωση του που μοιραία κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει θα προκαλέσει την πτώση του παλιού κόσμου, που θα αποτελέσει και το τέλος των περισσότερων θεών.
Αυτός είναι ο λόγος που οι θεοί τον φοβούνται τόσο πολύ και δεν επιθυμούν την απελευθέρωση του.
Δε μπορούν και δεν πρόκειται να τον αφήσουν να κυκλοφορεί ελεύθερος, έτσι τον φέρνουν στην Άσγκαρντ.
Ο Φένριρ μεγαλώνει συνεχώς, ενεργεί εντελώς απρόβλεπτα, επιτίθεται σε φίλους και εχθρούς. Έτσι οι θεοί αποφασίζουν να τον αλυσοδέσουν.
Αλλά οι δύο βαριές αλυσίδες που έχουν κατασκευάσει ειδικά για αυτόν, η Λέντιγκ και η Ντρόμι, κόβονται από τον Φένριρ χωρίς προσπάθεια. Φεύγει από την Άσγκαρντ, σκορπώντας τον πανικό και τη δολιότητα μεταξύ θεών και θνητών ομοίως.
Τελικά καταλήγει δεμένος με μία μαγική αλυσίδα που τον κρατά αιώνια σε ένα αδιάσπαστο μαγνητικό πεδίο δύναμης στον τόπο πέρα από αυτό που ονομάζεται Μάυρη Τρύπα και βρίσκεται στό κέντρο περίπου τού γαλαξία μας.
Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΕΒΟΥΣ.
Το Ερεβος επικαλούνται οι μάγισσες της Θεσσαλίας και οι Βακχίδες για να οδηγηθούν στην έκσταση του κάτω κόσμου.
Μετά από μήνες καθαρμών κατά την διάρκεια των οποίων συλλέγουν από τα βουνά τον πολύτιμο για την μάυρη μαγεία ορυκτό αχάτη και τρέφονται με ψυχοδραστικά και ψυχοτρόπα βότανα σε συνδυασμό με μανδραγόρα αίμα και σάρκες αγρίων ζώων, αρχίζουν τους εκστατικούς οργιαστικούς χορούς τους που διαρκούσαν ολόκληρες νύχτες(κατά την διάρκεια αυτών ερωτοτροπούσαν μεταξύ τους και με ζώα αλλά και με όντα άλλων διαστάσεων όπως είναι οι Σάτυροι κλπ .
Οι ανθρωποφαγία τότε ήταν πολύ διαδεδομένη συνταγή, συνήθως τα θύματα ήταν οι άντρες που συμμετείχαν στα όργια αυτά, που μπορεί να ήταν ακόμα και συγγενείς των γυναικών αυτών όπως οι σύζηγοι τούς και οι γιοί τους.
Οι εκστασιασμένες ( δαιμονισμένες) γυναίκες σε κατάσταση αμόκ μετά την μαγική τελετή
έσκιζαν και κατέτρωγαν τα ζωντανά θύματα τους λαμβάνοντας έτσι υπερφυσικές δυνάμεις, πεποίθηση πού συναντάμε και σε άλλες αναφορές πάνω στην μαύρη μαγεία όπως πχ στην περίπτωση της μάγισσας Εριχθούς της Φαρσαλιότιδας ότι η ανθρώπινη σάρκα δίνει μαγική δύναμη ειδικά αν αυτή προέρχεται απο αγαπημένο προσώπο ( συνηθως παιδί τής μάγισσας) με τον τρόπο αυτό έρχονταν σε επαφή channeling με την μήτρα του Ερέβους(κατά την διάρκεια μιας τέτοιας τελετής η μητέρα έσμιγε με τον γιο της , ή τα αδέρφια μεταξύ τουςκλπ όπως γίνεται μέχρι και σήμερα στους λυκάωνες.
Η συμβολιστική πίσω από αυτό το μυστήριο αφορά τόν Ουρανό που δημιούργησε την πρώτη μητριαρχική θεότητα την Νύξ ή Μήτις ή θεά Κάλι την πρώτη μάυρη γυναίκα που ήταν παντοδύναμη δίκαια και εκδικητική.
Τότε λέγεται ότι ο ήλιος αρνήθηκε να δωσει το φως του για τέσσερις μέρες σύμφωνα με τον Ησίοδο, και μετά από αυτό ένα μεγάλο άστρο σαν σφαίρα φάνηκε στον ουρανό
Το Ερεβος χαιρετούσε κάθε χρόνο με τον τρόπο αυτό την σκοτεινή του απόγονο η οποία ηταν ταγμένη στις εντολές του...
Ο τόπος που συμβαίνουν όλα αυτά βρίσκεται στην απαρχή των αιώνων σε ένα διαφορετικό σύμπαν πού παράλληλα είναι αυτό που ζούμε.
Ο τόπος του Ερέβους είναι εντός του σύμπαντος κόσμου που ζούμε αλλά παράλληλα βρίσκεται εκτός των διαστάσεων στις οποίες κινείται ένας ζωντανός άνθρωπος.
Οι αρχαίοι έλληνες υπήρξαν απόλυτα περιγραφικοί και συγκεκριμένοι όσον αφορά αυτά τα πεδία του κόσμου του θανάτου " Kingdom of Shadows ".
Εκτός από τα Ηλύσια πεδία δηλαδή τούς τόπους υπό το φώς του ήλιου, ξέρουμε και για τα νησιά των Μακάρων με τα οποία σχετίζεται ο ήρωας Λύκος ο γιός του Θεού Ποσειδώνα και τής Πλειάδας Ταϋγέτης που σήμερα είναι γνωστός ως δαίμονας Lucifer, καθώς και ως Νυχτίας ή Lucifuge ο υπασπιστής του Εωσφόρου,.
Στα μυθικά νησιά αυτά βασιλεύουν ο Αχιλλεύς ως σύζηγος της Ελένης και η Ρέα με τον Κρόνο είναι τα διά&ορα
πεδία του Αΐδίου βασιλείου
οι μεταθανάτιοι τόποι όπου βασιλεύει ο Πλούτων και η Περσεφόνη η Φερέπαφα θεά ή κόρη.
Τα πεδία αυτά είναι τα
Αδου Μέλαθρα
στα οποία συμπεριλαμβάνεται και ο Τάρταρος ( Τ + Ροή) και τα Αγνά Αλσεα της Περσεφόνης που περιλαμβάνουν και τον Ασφόδελο λειμώνα.
Αυτοί ειναι τόποι μεταθανάτιου προορισμού και κρίσεως εγκατοικήσεως και προετοιμασίας των ανθρώπινων ψυχών έως την επαναγέννηση τους αλλά μερικές φορές και τόποι αώνιας τιμωρίας οταν η συμπαντικη δικαιοσύνη το απαιτεί
Το συμπέρασμα είναι πως τόσο στον χθόνιο οσο και στον πέραν και έξω του κόσμου των όντων τόπο του Πλουτωνείου βασιλείου συντελείται μεγάλη και εντατική δραστηριότητα κατά το ένα μέρος θεατή κατά το αλλο αθέατηαντίθετα το ερεβος δεν είναι τόπος δράσεως αλλά αδρανείας δεν είναι τόπος παραμονής αλλά τόπος διαβάσεως " καταστροφής και εκμηδενισμού των ψυχών, εκεί είναι που η Λητώ μέσα από το σκότος της σύψης γνωστό ως Κοιλάδα τού Θανάτου από την Αγία Γραφή λιαίνει την ψυχή διαλύοντας μεγάλο μέρος της αφήνοντας μόνο τον πυρήνα της ύπαρξής της αν και αυτό είναι το πέρασμα των σαμάνων και των ονειρευτών πάντως είναι
μεταθανάτιος τόπος.
Ότι συμβαίνει εκεί και αφορά στα όντα συμβαίνει μετά τον θάνατό τους συμβαίνει στην ψυχή τους και τα όντα αυτά είναι αποκλειστικά και μόνον οι άνθρωποιοι διαβάτες του Ερέβους έχουν φύγει από τα πεδία των μορφών της ζωής είναι νεκροί που σαν ψυχές σαν πνεύματα κατευθύνονται στον Αδη και στον άλλο κόσμο της μεταθανάτιας ζωής.
Στο σκοτάδι αυτό που οι δαδυφόροι θεοί Λυκάωνας ( Βελιάλ ή Ερμής Χθόνιος) , Εωσφόρος , Δαδυφόρος Αρτέμιδα ή Ηώς η κνος Λίλιθ , Δαδυφόρος Εκάτη οδηγούν την ψυχή ώς θυσία στον αρχαίο Λύκο ή αρχαίο κτήνος εν αντιθέση με το κοσμικό έργο των ανώτερων ψυχών που συντελείται στην εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση από τους στύγιους ιχθείς ♓ , που έπονται του ραδιενεργού ουσιαστικά Υδροχόου του οποίου το ύδωρ είναι θάνατος.
Στην Παρθένο και πιό συγκεκριμένα στον Σπύκα, την " Ουράνια Ιερουσαλήμ " τον επουράνιο οίκο του Αρτου που δεν τελειώνει ποτέ και οι ψυχές χορταίνουν αρτο ζωής γίνεται το μεγαλύτερο μέρος της θείας εργασίας και στον Rengulus τον Βασιλιά των αστεριών ο οποίος συμβολίζει τον Ιησού Χριστό τον ερχόμενο ως " Λιοντάρι ♌ " γνωστό ως Λεων Αναπεσών οι ανώτερες δυνάμεις βοηθούν ακατάπαυστα την εξέλιξη και παλινόρθωση των ψυχών των υπό το φώς του ήλιου, των Ηλισίων πεδίων.
Medium Evans Adamakis.
